Het valt me op. Als ik blog over dagelijkse, oppervlakkige onzinnigheden (een gejatte fiets, een internet-date, een boulevard-roddel), dan stromen de reacties binnen. Maar als ik een goed stukje schrijf met inhoud, over filosofie, over levensvisie of state of mind, met een duidelijke ‘moraal van het verhaal’, dan blijft het opvallend stil.
De stukjes die ik persoonlijk goed vind, blijven vaak ongelezen. En hoewel ik blog om mijn visie op de wereld en spreekwoordelijke ei kwijt te kunnen, doe ik het ook voor de reacties.
Voor de feedback. Voor de bevestiging. Voor de veren in mijn achterste. Voor de kritische vragen. Nu blijkt dat wat ik kwijt wil wezenlijk verschilt van dat wat jullie willen lezen, vraag ik me steeds vaker af of ik wel door moet gaan met bloggen. Misschien moet ik het gewoon bij een persoonlijk filosofisch dagboek houden. Misschien moet ik alleen nog maar over het groene gras van de buren en de lange wachtrij bij de Mediamarkt Servicebalie bloggen. Of misschien schrijf ik gewoon niet aansprekend genoeg…
To blog or not to blog.
Gewoon doorgaan! Ik vind de afwisseling juist leuk!
Reageren op dagelijkse blogjes doe je sneller dan op een filosofische blog. Daar moet je even voor gaan zitten, over na gaan denken en soms schiet het reageren er dan bij in. Wat niet betekent, in elk geval voor mij niet, dat we niet genieten van je filosofische blogs 🙂
To blog, veels te leuk om mee te stoppen. Ik reageer meestal helemaal niet, maar lees wel altijd.
Ik heb je blog vandaag ‘gevonden’ leest lekker weg =)
Ik denk ook dat het gewoon een kwestie van reacties is, niet zozeer of een stukje wel of niet gelezen wordt. Dus daar moet je je niet teveel zorgen over maken. Waarschijnlijk haal je hetzelfde aantal lezers, maar blijven de reacties gewoon uit…
bekend dilemma! heel bekend zelfs. ook om dezelfde reden regelmatig op de wip om te stoppen of niet. toch, op de een of andere manier ga ik steeds door. om dat ei dat toch kwijt moet, of om de veren (lees: reacties)…. geen idee.
voor jou: blijf schrijven! ik lees je met plezier, hoewel ook ik niet altijd reageer.
Zoals al aangegeven: een zwaarder stuk trekt niet zo. Een blog is bij uitstek een plaats voor tekstuele snacks, voor de zwaardere tekstuele maaltijden ga je toch sneller naar gethematiseerde fora.
Je stukken blijven gelezen worden, maar nodigen niet uit tot snelle reacties, vooral niet om dat de herkenbaarheid in combinatie met de luchtigheid van je andere stukken zo prettig is om terug te lezen.
Wellicht is het een idee om gewoon eens per maand een stuk te schrijven waar je je ziel en zaligheid in legt en die als een special op de blog plaatst?
Thanks voor de lieve reacties!
Het wisselt altijd. Hangt van stemmingen af en van de inhoud.
Zelf vind ik het interessant om bepaalde dingen te lezen… De ene keer is dat juist luchtige, makkelijk leesbare en komische kost. En de andere keer juist de dieper ingaande stukjes…
Maar een maatstaaf om te regeageren is bij mij sowieso spreekt het me aan of doet het iets met me… 9 van de 10 keer zal ik dan reageren 🙂
Was hier nog niet eerder geweest, maar dit sprak me even aan 😉
Ik denk dat niet reageren niet betekend dat een stukje niet gelezen word. Op ‘simpelere’ blogs is het nu eenmaal makkelijker reageren. Gewoon doorgaan dus. Je moet bloggen wat jij leuk vindt!