Ik ben Rooms Katholiek, maar ik ga nooit naar de Kerk. Ik geloof thuis ook wel, daarvoor hoef ik echt niet met honderd medeslachtoffers naar een meneer (of mevrouw) te luisteren. Ik heb het kerkelijke biechten dan ook nooit begrepen. Wat nou je zonden aan een pastoor opbiechten, om zo je one way ticket to Heaven te garanderen?
Biechten zou een ander doel moeten dienen. Het zou je moeten helpen te veranderen, te verbeteren en te groeien. Wanneer je aan niemand vertelt dat je iets verkeerd doet, dan voel je vaak ook minder druk om jezelf te verbeteren. Interne motivatie vinden om vervelende of moeilijke dingen te doen is voor veel mensen erg lastig. Externe motivatie helpt daarbij dan ook vaak een hoop. Daarom ga ik vanaf nu biechten. Hier. Aan jullie.
Om te zorgen dat het zwart op wit staat. Dan leg ik tenminste vast dat ik iets fout doe, en dat dat nodig eens moet veranderen. Of dat ik het nooit meer moet doen. Niet dat ik dan ineens kan veranderen in een perfect persoontje. Dat wil ik niet eens. Maar een voornemen is pas een goed voornemen als je hem uitspreekt. Forgive me weblog, for I have sinned…
“Ik geloof thuis ook wel”… Euh… Kun je deeltijd katholiek zijn?
…je gelooft of je gelooft niet, maar als je je er niet fatsoenlijk in wilt verdiepen, veroordeel het dan ook niet…
Een wijs woord van Pater Fernonsius, maar hoe kun je je verdiepen in iets dat incompleet is,… zoals de bijbel dat is?
Wie zegt dat ik mij er niet fatsoenlijk in verdiept heb? Blijkt dat uit mijn stukje? Dan wil ik graag van de Pater weten wat volgens hem dan het ‘doel’ van biechten (en daarbij het bidden van een bepaald aantal onze vaders en wees gegroetjes) is volgens de Kerk..
en wie bepaalt wat fout is?
bijvoorbeeld: vreemdgaan. is dat wel vreemdgaan of is het gewoon een vorm van een open relatie die toevallig niet door de massa wordt goedgekeurd?
evengoed… biechten… het wordt ook een onderdeel van mijn nieuwe log idd… 😉
Ieder mens beleefd geloof op zijn eigen manier.. Of dat nu in de kerk, een synagoge, of thuis is..
Uitleggen wat biechten inhoudt volgens de Kerk….interessant! Aangezien niemand hier op een slapeloze Preek van een oude Pater zit te wachten, zal ik me beperken tot enkele kernpunten. Biechten is niets anders dan een manier om zelf eens rustig stil te staan bij je daden, ze te overdenken en te verwerken. De Kerk biedt je de mogelijkheid om dit binnen het RK-geloof te doen, door middel van een luisterend oor en hun gebeden. Doordat je weet dat je je gevoelens onvoorwaardelijk aan iemand kwijt kan, kun je je hart pas echt luchten. Gebeden helpen je om je voornemens vast te houden. Even tijd maken voor een klein gebedje is soms een hele opgave, maar het zorgt er wel voor dat je even een pas op de plaats maakt en weer even denkt over alles in je leven. Even zo een bezoekje aan de kerk. Ik ben wel een oude Pater, maar ik weet heus wel dat dat in deze “drukke” tijd erg moeilijk is en het wel eens vergeten wordt…maar toch zie je steeds vaker dat mensen toch iets zoeken om weer even rustig stil te staan bij hun bestaan. De kerk wordt meestal niet meer hiervoor gebruikt aangezien het als stoffig, ouderwets, en te symbolisch wordt gezien….Mensen proberen daarom het wiel keer op keer opnieuw uit te vinden…of ze tunen hun “oude” geloof om er weer iets hips van te maken. Maar ja, wat is er nu HIP aan stil staan en even nadenken over wat je doet? Ik ben absoluut geen hervormer, maar kijk eerst eens wat er is, voor je iets nieuws gaat verzinnen..gooi niet iets weg voor je weet wat het is. Dat doe je met andere dingen toch ook niet….
Tot slot wil ik wel even kwijt dat ik je post heel erg leuk vond, en je weblogbiecht-idee van harte toejuich. Je bent immers bezig met je leven en dat is perfect, of dat nu binnen of buiten de Kerk is. De RK-Kerk is ook maar EEN van mogelijkheden (een ook een die zich door de jaren heen wel vaak genoeg als nuttig heeft bewezen). Mijn comment klonk misschien wat provocerend, maar op sommige punten past dat ook wel bij je stukje…
Leuke (lange) reactie van Pater Fernonsius.
Maar… Is het niet zo (zo is het mij altijd verteld) dat de Kerk (in naam van God) je zonden kan vergeven wanneer je biecht en maar genoeg bidt??
Anders gezegd; betekent dat niet dat we niet naar de hemel gaan als we niet al onze zonden opbiechten??
Nog anders gezegd; betekent dat niet dat we naar de hemel zullen gaan als we alles opbiechten en naar de hel als we het niet doen??
Oke, dat klinkt misschien een beetje overtrokken, maar als ik terugdenk aan wat in al mijn geschiedenisboeken stond en wat de schilderijen van bijvoorbeeld Jeroen Bosch uitbeelden, lijkt het alsof men het ons zo heeft willen laten zien. Als ik het me goed herinner kon je zelfs een garantie voor de hemel kopen vroeger, dat had een naam…
Goed vroeger is vroeger en de kerk is wellicht ‘veranderd’. Misschien is het allemaal achterhaald en is biechten nu wat biechten hoort te zijn, met iemand praten, je hart luchten, steun vinden en een begin maken. Dat vind ik een prima concept. Maar is dat echt puur wat het kerkelijke biechten is? Ik weet het niet…
Mooie reactie! Je ziet het volgens mij heel goed… maar een vraagje… wat houden “vergeven van je zonden door God”, “gaan naar de Hemel/Hel”, “bidden” enz. enz. allemaal in? Zijn het niet allemaal symbolieken van het instituut Kerk om je uit te leggen hoe je kan proberen meer inhoud aan je leven te geven… “vergeven van je zonden door God” is toch niks mooiers dan laten zien dat je onvoorwaardelijk een nieuw begin kan maken in je leven… en “gaan naar de Hemel” is toch niks mooiers dan aan het einde van je leven voldaan terugkijken op al je daden in evenwicht… “bidden” is toch niks anders dan bezinnen en nadenken in een drukke tijd…. Geloven is iets wat je voor jezelf doet en toch niet omdat “God”, of een Kerk dat van je verlangt… Maar je hebt gelijk, sommige symbolieken, waaronder het Biechten, lijken heel eenzijdig en zelfs opgelegd. Dit moet je wel zien vanuit het geheel. Om te komen tot een volledig beeld van je geloof dien je bepaalde basis aspecten te hebben, hoe moeilijk dit ook lijkt. Het overbruggen van een drempel om werkelijk te Biechten is voor velen heel moeilijk, ook vroeger. Het is echter onafscheidelijk van een werkelijke bezinning en de daden in je leven, volgens het RK-Geloof. De Kerk legt het daarom als het ware op als voorwaarde om te komen tot een echte beleving van haar Geloof. Maar niet alleen dit zorgt ervoor, en niet allen dit geeft jou je spreekwoordelijke “one-way ticket to Heaven”, het is slechts een onderdeel….
Ik zie het altijd zo: Je krijgt een uitnodiging voor een Gala… Velen vinden het leuk vanwege het dansen, de entourage, etc. Anderen vinden het misschien ook helemaal niets. Je bent vrij in je keuze, maar als je wilt gaan, dan dien je wel in smoking/galajurk te gaan. Een harde eis, maar deze combinatie van deze kleding, het dansen en de entourage maken het tot een geheel. Alleen samen maken ze het mogelijk om de beleving van Gala te ervaren….
Zo ook met geloof. Je bent vrij om ervoor te kiezen, en ook al zijn/lijken sommige symbolieken wat star, uiteindelijk dragen ze allemaal bij tot die ultieme beleving en bezinning op je leven.
Ook ik weet dat mijn weergave op heel veel punten erg simplistisch en onvolledig is, maar ik wil aangeven dat je elk onderdeel moet zien in zijn geheel, en dat o.a. het RK-Geloof meer is dan een optelsom van haar afzonderlijke onderdelen. Zoals ik zei, vind ik jouw idee van nadenken en relativeren volgens een weblog-biecht, heel erg positief want je bent in ieder geval serieus bezig met je gevoelens…