Mijn ♥ liefde ♥ voor de (letter) X

Ik heb iets met taal, ik heb iets met woorden. Zonder lezen en schrijven word ik letterlijk knetter. En om het verhaal nog mooier te maken; ik heb een lievelingsletter.

De X is een mooi symbool

Je kunt heel poëtisch doen over letters. Maar eigenlijk is de X meer dan een letter. Het is het digitale symbool voor exit en het alombekende symbool voor een kus. Die x van exit is best logisch, fonetisch gezien. Je klikt op het kruisje en het venster is EX-IT. Maar wie heeft ooit bedacht dat zo’n kruisje ook symbool kan staan voor een kus? Ik heb even gegoogeld, voelde me een ware Sir Robert Langdon, en Wikipedia bracht de nodige verlossing.

Die X als kus stamt namelijk uit de Middeleeuwen (ja, echt!). Mensen tekenden een Christelijk kruis op documenten of brieven, dat betekende eerlijkheid, oprechtheid en geloof. Een kus werd op het kruis geplaatst, als teken van de gezworen eed van de afzender. Aangezien veel gewone mensen niet konden lezen of schrijven, was die X wel zo handig. Wat er dan precies gezworen werd, dat bleef blijkbaar geheim.

I solemnly swear that I’m up to no good

Oh en nog iets; de Griekse letter X (Chi) werd gedurende de hele Christelijke geschiedenis gebruikt als symbool voor Christus (het Griekse woord voor Christus is ΧΡΙΣΤΟΣ, vandaar). De X werd gekust om een eed te zweren. Aan Christus wel te verstaan.

Je kent het trouwens vast nog wel van het ‘zweren’ met daarbij je wijs- en middelvinger in een kruis gevormd (sign of the cross). Hoewel dat zelfde symbool ook gebruikt wordt om juist achter je rug te houden als je liegt (zodat je niet in de hel terecht komt voor die leugen).

Een paar eeuwen later

Tegenwoordig gebruiken we die mooie X onder mailtjes en in sms’jes. Vaak in drievoud (xxx). We zweren er echter geen eed meer mee. Een X onder een belangrijke mail naar je werkgever is anno 2014 not done. De X staat nu voor intimiteit. En samen met een o (XoXo) staat het zelfs voor kussen en knuffels. Het is trouwens niet helemaal zeker waar die O vandaan komt, volgens sommige verhalen was de O de Joodse manier van brieven ondertekenen, in plaats van de X dus. Hoewel we nu denken aan fysieke kusjes, aan intimiteit, als we ze onder een mailtje zetten, verwijzen we dus in feite naar naar Christus. Come to think of it, die verbastering van het woord Christmas naar X-mas is me nu ook stukken duidelijker.

Drie XXX-en op een rij

Die drie xxx-en op een rij zijn op internet trouwens helemaal niet meer alleen drie kusjes.  Het is het digitale symbool voor porno. Die drie xxx-jes stammen weer af  van het kenmerk ‘X-rated’. Dit wordt in veel landen gebruikt om films aan te duiden die alleen door volwassenen (van 18 of 21 jaar en ouder) bekeken mogen worden. Toch wel typisch dat we het symbool, dat ooit voor Jezus stond, nu in drievoud voor seks gebruiken.

Over seks gesproken, ik doe aan -ks, omdat je dat nou eenmaal doet als je wil dat mensen denken dat je goed bent in Nederlands. Maar eigenlijk schrijf ik veel liever sex. Niet omdat het Engels is – en Engels zo verdomde hot is – maar omdat die x gewoon zo vreselijk sexy is. Twee gelijke streepjes, yin en yang, die elkaar precies in het midden raken, als waren ze minnaars.

X is een markering

X is ook een markering. Hier bevindt u zich. Daar ligt de schat. Wie heeft er vroeger geen x-aantal schatkaarten getekend. Onder de x ligt de schat. Altijd. De X is dus spannend. Er is iets speciaals te vinden. X heeft kortom altijd wel voordelen. Alleen met pim-pam-petten, dan kan ik die X wel schieten. Al is de Q altijd nog erger.

Er is vast nog veel meer X. Ik ken mijn X-en lang niet allemaal. En mochten er in bovenstaande verhaal onjuistheden of onvolkomenheden staan, dan verbaast me dat niets. Ik ben geen Robert Langdon. Ik wilde alleen maar even delen hoe mooi de X is. Ik hou van de X omdat het zo veel meer is dan een letter. Omdat de symbolische betekenissen stuk voor stuk spannend zijn.

En dat maakt dit zo’n blogje waarvan je denkt ‘oké, leuk maar wat moet ik ermee?’. Do not worry. Je hoeft er he-le-maal nix mee.

Bron foto boven deze blog: Fotolia