De blauwe zak (van Sinterklaas…)

Eerst dinsdagavond:
Ik sta met een vriendin te flyeren bij de ingang van TNT post. We delen grote blauwe zakken uit waarin de medewerkers hun oude kleding kunnen verzamelen ten behoeve van het goede doel. Wanneer ik een exemplaar heb overhandigd aan een zelfingenomen kerel van een jaartje of veertigplus, roept hij jolig naar zijn collega: “Hey Piet, kom eens hier, deze meid hier wil je een blauwe zak bezorgen!”

En dan nu vrijdagavond:
Ik zit op de bank bij mijn ouders thuis. Mijn goedgelovige zusje (van al bijna elf) zit tussen mijn vader en moeder in en bladert in een speelgoedgids. Zo nu en dan streept ze iets aan.

“Wat ben je aan het doen?” vraagt mijn vader.
“Ik streep aan wat ik wil hebben,” antwoordt ze.
“Van wie?”  reageert mijn vader weer.
“Van Sinterklaas natuurlijk!” 

Mijn ouders besluiten dat het echt hoog HOOG tijd wordt haar te informeren over de werkelijke gang van zaken.

“Sinterklaas vieren we dit jaar met Kerst,” zegt mijn moeder. 
“Met Kerst? Maar dat kan niet!” roept mijn zusje verontwaardigd uit.
“Waarom dat niet?” vraagt mijn vader.
“Nou, met Kerst vieren we Kerst!”

Logisch…

Mama zucht eens diep en kijkt mijn zusje aan: “Volgens mij weet je wel hoe het zit he?”

Mijn zusje kijkt minutenlang sip naar de speelgoedgids en knikt dan heel voorzichtig. Er volgt een kort gesprek waarin mijn moeder haar eindelijk de waarheid vertelt en uitlegt hoe het nu werkelijk zit. Toch zit mijn kleine zusje nog met een prangende vraag. Met grote ogen vraagt ze:

“Oke, dus jullie kopen de kadootjes. Maar wie belt er dan aan als de zakken met kado’s voor de deur staan?” Mijn vader steekt zijn vinger op en kijkt haar schuldbewust aan. Waarop mijn zusje met een lach op haar gezicht uitroept:

“Oh en dan kun je ineens wel hard rennen!!!!”